Czujnik przeciwpożarowy to urządzenie, które wykrywa dym lub ciepło i uruchamia alarm, aby ostrzec ludzi o pożarze. Istnieją dwa główne rodzaje czujników przeciwpożarowych: czujki dymu i czujki ciepła. Czujki dymu działają na zasadzie wykrywania cząsteczek dymu w powietrzu i wyzwalania alarmu, gdy osiągną one określony poziom. Czujniki ciepła działają na zasadzie wykrywania temperatury powietrza i wyzwalania alarmu, gdy osiągnie ona określony poziom.
Rodzaje czujników przeciwpożarowych
Istnieją również detektory, które wykrywają zarówno dym, jak i ciepło lub tylko jeden z tych dwóch. Drugi typ to czujnika „dymu i ciepła”, który może wykrywać oba rodzaje pożarów. Czujki tego typu są zwykle droższe niż zwykłe czujki dymu, ponieważ są w stanie wykryć oba rodzaje zagrożeń. Istnieją również czujniki przeciwpożarowe, które mają alarm, gdy w powietrzu jest zbyt duża wilgotność. Są to tak zwane „czujniki wilgotności”. Najczęściej stosuje się je w miejscach o dużej wilgotności, takich jak łazienki czy kuchnie.
Porównanie czujników przeciwpożarowych
Pierwszy czujnik dymu został wynaleziony przez Williama Merle Halla w 1967 roku, ale dopiero w 1970 roku pierwsze czujniki przeciwpożarowe były produkowane masowo do użytku komercyjnego. Obecnie można je znaleźć w większości domów i firm na całym świecie. Istnieją dwa główne typy czujek dymu: jonizacyjne i optyczne. Najpopularniejszym typem są jonizacyjne czujki dymu, które wykorzystują środek jonizujący do wykrywania dymu. Detektory jonizacyjne są bardziej czułe niż optyczne, ale mają tendencję do generowania fałszywych alarmów z powodu kurzu i wilgoci. Optyczne czujniki przeciwpożarowe wykorzystują czujniki światła do wykrywania dymu zamiast środka jonizującego. Zwykle nie dają fałszywych alarmów z powodu kurzu lub wilgoci, ale są mniej czułe niż detektory jonizacyjne.